Alfa Romeo 156 2.5 V6 Sport Evo II

De Alfa Romeo 156 is zonder twijfel een van de meest begerenswaardige auto’s van de laatste tijd. Met sexy rondingen en vermogens variërend van 120 pk voor de 1.6 TS, tot 190 pk voor de 2.5 V6. Bij Madeno Racing vonden ze zelfs dat laatste cijfer nog wat magertjes. Maak kennis met hun 232 pk sterke Sport Evo II.

Langzaam vegen de ruitenwissers de opspattende regendruppels van de voorruit. Voor mij rondt een met houten palen beladen vrachtwagen zijn inhaalmanoeuvre eindelijk af. Terwijl de truck langzaam weer naar rechts schuift, kijk in mijn spiegel en zie de BMW 525i die aan mijn achterbumper hangt ongeduldig met zijn lichten knipperen. Even twijfel ik nog: zal ik nu al…, of zal ik nog eerst… Een glimlach speelt rond mijn mondhoeken als ik uit pure pesterij de snelheid laat terugzakken tot een kleine 80 km/h. Ik kan het aanzicht van de lege linker weghelft echter niet langer weerstaan en ik duw het gaspedaal diep in de vloerbedekking. Enthousiast begint de auto te versnellen, maar in mijn spiegel weet de BMW van geen wijken. Wat krijgen we nou? Er waren me toch echt ruim 230 pk’s beloofd en ik rij in de vierde versnelling, dus… Op het moment dat de snelheidsmeter bijna 120 aanwijst, valt het kwartje. Niks vierde versnelling, de zesde zul je bedoelen! Met kleine toefjes tussengas schakel ik via vijf terug naar vier. De toerenteller klimt met iedere handbeweging een aantal streepjes, tot de wijzer uiteindelijk bij het cijfer 4500 halt houdt. Ik werp een blik in mijn spiegel en zie de BMW aanstalten maken mij via de rechterbaan in te halen. Voor de tweede keer vloer ik het rechterpedaal. Met een huiveringwekkend gehuil stort de 156 zich naar voren en doet een indrukwekkende poging de horizon in te halen. Bij 7000 t/pm en 175 km/h schakel ik door naar de vijfde versnelling en het spel begint opnieuw. 215 km/h; tijd voor het zesde verzet. Helaas, de Stinger begint te piepen ten teken van naderend onheil. Mijn rechtervoet komt omhoog; speelkwartier is voorbij. Ik kijk in mijn spiegel. De BMW is in geen velden of wegen te zien. Even later komt de Beier mij met hoge snelheid voorbij. De bestuurder kijkt mij verbaasd in de ogen. Sufferd. De enorme achterspoiler had hem toch aan het denken moeten zetten. Om nog maar te zwijgen over de groene belettering Madeno Racing op de achterklep.

Bij Alfa-liefhebbers is Madeno Racing geen onbekende. Het in Oude Tonge gevestigde bedrijf houdt zich op zeer serieuze en gepassioneerde wijze bezig met mooier en sneller maken van Alfa Romeo’s. Deze 156 2.5 V6 Sport Evo ll is het laatste staaltje van hun kunnen. Als basis dient de 190 pk sterke 156 2.5 V6 24V, voorzien van het Sportpakket en de optionele Evoluzione kofferbakspoiler. Met die drie elementen en wat creativiteit kun je dan de naam ‘156 2.5 V6 Sport Evo’ samenstellen. Maar omdat de auto in deze vorm slechts het uitgangspunt was voor verdere ontwikkeling, noemt Madeno Racing de hier getoonde auto Sport Evo II.

De modificaties aan de carrosserie zijn tamelijk bescheiden. Leo van der Maden (38), eigenaar van Madeno Racing: ‘De 156 heeft zulke fantastische lijnen, daar moetje niet te veel mee gaan rommelen. Tuning is de kunst van het weglaten, zeg ik altijd’. Zoals gezegd is de achterspoiler van het Evo-type en gewoon bij de fabriek te bestellen. De 17-inch zesspaaks velgen (gespoten in Grigio Titano) worden exclusief voor Madeno Racing door ATS gemaakt en zijn voorzien van 215-45/17 Pirelli’s P7000. De witte zij-knipperlichten en de in kleur gespoten spiegels en sideskirts maken het uiterlijk helemaal af, zeker in combinatie met de dreigend zwarte lak. Het interieur is al zo mooi van zichzelf, dat een lederen sportstuur met naafverlenger en een Madeno Racing mattenset de enige aanpassingen zijn. De Recaro’s en het carbon look-dashboard horen bij het Sportpakket.

Na het exterieur richtte de aandacht van Madeno zich op het verbeteren van het onderstel. Geen eenvoudige opgave, omdat de 156 van huis uit al een formidabele wegligging heeft. De veren werden onder de auto vandaan gehaald, waarna Madeno Racing zelf kortere exemplaren (-45 mm) ontwikkelde, met zoveel mogelijk behoud van de originele veerkarakteristiek. Koni ontwierp speciaal voor Madeno Racing gele sportdempers. Om bodyroll binnen de perken te houden, werd er een verstelbare veerpootbrug gemonteerd, tezamen met een 28 mm instelbare stabilisator op de achteras. Het resultaat is indrukwekkend, hoewel niet voor iedereen geschikt. De 156 stuurt als een scheermes en is tot bizar hoge bochtsnelheden in staat. De auto blijft in bochten zeer lang neutraal (slechts bij rijbewijs-direct-inleveren-snelheden is er de neiging tot onderstuur), en door de harde vering krijg je optimale informatie via handen en billen over wat de auto doet; als je over een sigarettenpeuk rijdt, kun je voelen of die van zware of halfzware shag gerold is. De keerzijde van de medaille is dat enig comfort ver te zoeken is (Van der Maden: ‘Vind je dat echt? Voor de liefhebbers kunnen de dempers zelfs nog een graadje stugger’) en dat de auto redelijk heftig op richels en korte oneffenheden reageert. Maar goed, de ware enthousiast (waar deze auto natuurlijk ook voor is bedoeld) neemt zoiets graag op de koop toe.

De ware enthousiast zal echter nóg enthousiaster worden bij het zien (en vooral voelen) van de motoraanpassingen. Standaard 190 pk en 222 Nm is voor de meeste mensen meer dan genoeg, maar onvoldoende voor de mannen van Madeno Racing. Als eerste werden de katalysator en einddemper bij het grof vuil gezet en vervangen door een ‘Groep A’ rvs-systeem. Van der Maden: ‘Uitlaten ontwikkelen we zelf en worden volledig met de hand gemaakt. Bij deze auto hebben we heel lang naar de juiste sound gezocht, omdat ik graag het geluid van de oude Alfa GTV6 wilde hebben.’ Deze missie mag geslaagd worden genoemd: het is iedere keer weer spijtig dat je al bij 7100 t/pm moet schakelen (de toerenbegrenzer grijpt loeihard en zonder waarschuwing in), want juist dan klinkt de 24 klepper op zijn mooist. Het luchtfilter werd vervangen door een K&N filter, het filterhuis werd aangepast en het aanzuigsysteem geoptimaliseerd. Vervolgens werden het inlaatspruitstuk en het gasklephuis bewerkt, samen met de cilinderkoppen, de in- en uitlaatkanalen, de verbrandingskamers en de klepgeleiders. Ten slotte ging de auto op de rollenbank en werd het elektronisch motormanagement herschreven. Resultaat: 201,8 pk en 237,4 Nm aan de voorwielen, wat (rekening houdend met een aandrijfverlies van 15%) overeenkomt met 232 pk en 273 Nm aan de krukas. Indrukwekkend. Maar ook hier geldt: niet voor iedereen geschikt. De Alfa zit met dit vermogen duidelijk op de grens van wat de voorwielaandrijving aan kan. Snel accelereren betekent dat de auto bijna de volle breedte van de weg nodig heeft, waardoor je altijd voor de volle honderd procent de aandacht erbij moet hebben. Niets voor types die het heerlijk vinden te cruisen met de rechterarm om de hoofdsteun van de rechterstoel, dus. Toch heeft Madeno Racing voor de echte diehards ook nog sportnokkenassen in de aanbieding. Van der Maden: ‘Dat levert zo’n 12 pk op, maar kost vermogen in het middengebied. Volgens mij Is de auto in deze configuratie beter.’

Om al dit geweld te kunnen beteugelen, kreeg de auto vóór een Brembo conversionkit, die echter alleen past door 5 mm spoorverbreders te monteren. De voorste remschijven werden vervangen door 305 mm geventileerde exemplaren met Ergal-hart, de originele remklauwen maakten plaats voor aluminium Brembo’s met vier zuigers en sportremblokken. Achter kreeg de auto alleen 251 mm Brembo schijven en sportremblokken, de originele klauwen voldeden hier nog prima. Ten slotte werden de remleidingen vervangen door teflon/edelstaal Brembo producten. Een lichte aanraking van het rempedaal is nu al voldoende om een fraaie gebitsafdruk in het dashboard achter te laten.

Tja, en dan natuurlijk de prestaties. Helaas was het bij mijn proefrit, vanwege stortregens en windkracht 9, niet mogelijk betrouwbare metingen te doen, maar ik zal er niet ver naast zitten als ik zeg dat het sprintje tot 100 km/h royaal onder de 7 seconden af te raffelen moet zijn. De topsnelheid schijnt in de buurt van de 250 km/h te liggen.

Na een ochtendje sturen moet ik bekennen dat ik, ondanks de hier en daar geuite kritiek, verliefd ben. Verliefd op een zwarte 156 Evo II. Helaas zit dat er niet in met het bescheiden inkomen van een autojournalist, helemaal niet nu de hoofdredacteur zelfs onder bedreiging van fysiek geweld weigerde mijn salaris te vertienvoudigen. Maar misschien, als ik hem vriendelijk aankijk, zit er aan het eind van het jaar wel een Stinger in mijn kerstpakket. En da’s een begin, want zo’n pieper is een absoluut noodzakelijk accessoire bij Alfa’s van Madeno Racing.

(Dit artikel verscheen eerder in GTI Tuning & Design. De foto toont de in de tekst beschreven auto)