Jeep Grand Cherokee SRT-8

In 1993 stelde Jeep de Grand Cherokee aan het publiek voor, waarmee het een van de eerste luxe SUV’s was. Inmiddels zijn we aanbeland bij de achtste generatie. Wij reden de topuitvoering, de SRT-8, met niet minder dan 468 pk.

Om maar meteen met het zuur te beginnen: de Jeep Grand Cherokee 6.4 Hemi V8 SRT 4WD A8, zoals de auto officieel en lekker to the point heet, kost € 171.545. Inclusief afleveringskosten, maar zonder extra’s. Nu zouden we de klap een beetje kunnen verzachten door te stellen dat er ‘al’ een Grand Cherokee is voor € 80.545, maar dat doet niets af aan het feit dat 170K heel veel geld is. Overigens, als u dacht dat een auto als deze, van dit formaat, met dit vermogen en met deze prijs, zo goed als concurrentieloos is, dan moeten wij u terechtwijzen – het wemelt ervan. Nu ja, dat is enigszins gechargeerd, maar toch: je hebt bepaald geen lantaarntje nodig om alternatieven te vinden. Wat te denken van de BMW X5 M, de Range Rover Sport 5.0 V8 Supercharged, de Mercedes GLE 63 AMG en de Porsche Cayenne Turbo? Allemaal voorzien van een V8 en vierwielaandrijving, en allemaal net zo duur als de top-Grand Cherokee. Dat wil zeggen: de eerste drie. De Porsche is 18 mille duurder, maar dat wordt in dit segment wisselgeld genoemd.

Opmerkelijk genoeg is in dat rijtje de SRT-8 de zwakste broeder. Genoemde concurrenten leveren allemaal royaal meer dan 500 pk (de BMW schopt het zelfs tot 575) en maken qua prestaties dan ook gehakt van de Amerikaan. Maar dat zijn de statistieken. Wie in deze prijsklasse winkelt, laat zich vooral leiden door emotie. Wij durven er heel wat onder te verwedden dat de ware Jeep-adept ‘het Duitse alternatief’ niet eens in overweging neemt. Te klinisch, te perfect, te karakterloos. Daar helpen kille cijfers niets aan, evenmin als de vaststelling dat afwerking en materiaalkeuze voor Amerikaanse begrippen weliswaar van hoog niveau zijn, maar de Europeanen op dat vlak nog niet weten te evenaren. Het zal hem (m/v) een zorg zijn, simpelweg omdat er niet met het hoofd, maar met het hart wordt gekozen. En met die insteek is de keuze voor de SRT-8 alleszins begrijpelijk.

Ga maar na: een 6.4-liter V8 met 468 pk en 624 Nm, lekker old school zonder turbo’s en geheel conform het aloude adagium ‘there is no substitute for cubic inches’, goed voor een topsnelheid van 257 km/u en de sprint van 0-100 in 5 seconden. Voeg daar een bovengemiddelde terreinvaardigheid (want Jeep) aan toe en opeens is zo’n SRT-8 zo gek nog niet. Weliswaar bent u er de Co2-koning van de straat mee, maar daar staat tegenover dat u om die reden bij aanschaf ook een kleine ton aan belasting heeft afgedragen. Eens kijken of uw buurman dan nog steeds iets te zeggen heeft.
Overigens kan het altijd nog gekker. Als we de geruchten mogen geloven, maakt komend jaar in de VS de Grand Cherokee Hellcat zijn opwachting, die een bepaald indrukwekkende 707 pk op het asfalt brengt. Daarmee zou het de snelste SUV ter wereld moeten zijn, met een topsnelheid van 280+ km/u. Het is echter nog maar zeer de vraag of de Hellcat ook naar de Oude Wereld komt, laat staan voor welke prijs.

Mocht u denken met de SRT-8 een sportwagen in gezinsverpakking te kopen, dan komt u van een koude kermis thuis. Dat is niet het geval, al was het maar omdat hij met zijn 468 pk heeft af te rekenen met een leeggewicht van bijna 2.500 kg. De achttraps automaat maakt er in het heetst van de strijd een rommeltje van, demping en vering hebben niet altijd de meest gelukkige afstemming en wij zijn wel eens communicatievere stuurinrichtingen tegengekomen. Combineer dat met het gebrek aan zijdelingse steun van de (tamelijk harde) voorstoelen en de best wel serieuze spoorgevoeligheid van het onderstel en het moge duidelijk zijn dat we hier niet te maken hebben met een topsporter, zijn krijgshaftige uiterlijk ten spijt. Is de SRT-8 daarmee een slechte keuze? In het geheel niet. De romige V8 klinkt krachtig en volumineus, maar trekt zich op kruissnelheid opmerkelijk bescheiden op de achtergrond terug, zodat u met volle teugen geniet van het 825 Watt Harman Kardon audiosysteem. De standaarduitrusting laat niets te wensen over en aan binnenruimte is geen gebrek. Natuurlijk dient u zich over het benzineverbruik geen illusies te maken. Wij reden 500 km met gemiddeld 1 op 6,4 en dat komt zowaar – een uitzondering in autoland – redelijk overeen met wat de fabrikant in de folder belooft (1 op 7,4). Maar de brandstoftank herbergt een kleine 100 liter, zodat er onder de streep toch nog een alleszins acceptabele actieradius overblijft.

Zie de Grand Cherokee SRT-8 daarom als John McClane, de door Bruce Willis gespeelde actieheld in de Die Hard-filmcyclus: geen afgetrainde atleet, Amerikaans tot op het bot, een tikkeltje onbehouwen, maar onweerstaanbaar charmant en, als de omstandigheden daarom vragen, gezegend met een allesvernietigende uithaal. ‘Yippee-ki-yay, motherfucker!’

(Dit artikel verscheen eerder op Advocatie.nl)