Alfa Romeo Mito 1.4 Savali

De laatste jaren timmerde het bij Nederlandse Alfisten wereldberoemde tuningmerk Savali nauwelijks nog aan de weg. Van productontwikkeling was eigenlijk geen sprake meer en na de problemen bij het dealerimperium van naamgever Sam van Lingen leek het merk zelfs volledig van het toneel te zijn verdwenen. Een jaar later blijkt Savali echter springlevend te zijn. Deze Mito 1.4 T-Jet is daarvan het eerste bewijs.

Onder de naam Savali verwierven de gebroeders Sam en Fred van Lingen in de jaren ’70 eeuwige roem onder Alfa-liefhebbers. Dankzij klassiek tuningwerk wisten de broers aanzienlijke vermogenswinsten te boeken en dat bleef niet onopgemerkt. Niet alleen coureurs, maar ook menig huisvader met een Bertone, Giulia, Alfetta of Giulietta wist de weg naar Houten te vinden, waar men naarstig aan cilinderkoppen vijlde en aan carburateurs prutste. Het vergroten van de cilinderinhoud was bijna dagelijkse kost en de resultaten waren bepaald indrukwekkend te noemen. Eind jaren ’80 begon het echter een beetje mis te gaan. Het computertijdperk brak aan, het zwaartepunt binnen de tuningbranche verplaatste zich naar het aanpassen van het elektronisch motormanagement en op die ontwikkeling had Savali geen passend antwoord. Ondanks samenwerking met het Duitse Novitec en het Britse Autodelta bleek Savali te zijn ingehaald door de tijd.

In januari 2009 werd duidelijk dat de economische crisis ook niet aan de deur van Van Lingen voorbij was gegaan. Een faillissement resulteerde in de sluiting van vijf van de zes filialen. Alleen de hoofdvestiging in Houten bleef overeind, nadat er een passend bod door de Stern Groep was uitgebracht. De ‘Alfa Romeo-tak’ van dat bedrijf opereert onder de noemer Vireo Auto en dat is dan ook de naam die nu op de gevel prijkt. Niet onbelangrijk in dit verband: Stern/Vireo heeft niet alleen het Houtense pand gekocht, maar ook de naam Savali. Eenvoudigweg omdat dat merk, ondanks alles, onder liefhebbers nauwelijks aan kracht heeft ingeboet.

Vireo heeft het vaste voornemen Savali weer te maken tot wat het ooit was: toonaangevend in het tunen van Alfa Romeo’s. Verantwoordelijk voor die uitdaging is Ronald Vermeulen: ‘Wij zijn ervan overtuigd dat er nog altijd een markt is voor een merk als Savali, maar we realiseren ons ook dat we voorzichtig moeten beginnen. Vandaar dat chiptuning hoog op ons prioriteitenlijstje staat. Inmiddels kunnen we voor bijna alle Alfa’s een aanpassing leveren. De 1.3 JTDm-, de 1750 T-Jet- en de MultiAir-motoren bevinden zich nog in de ontwikkelingsfase, maar daar werken we hard aan.’

Aan uiterlijke fratsen heeft het nieuwe Savali een broertje dood. Het moet allemaal wel beschaafd blijven. Vandaar dat men – in het geval van de Mito – contact zocht met AutoPerforma, dat met een bescheiden voorspoilertje en fraaie sideskirts op de proppen kwam. Om dezelfde reden heeft Savali (nog) geen uitlatenprogramma. De maatschappelijke acceptatie van ‘brulpijpen’ neemt immers zienderogen af, ofschoon Vermeulen niets uitsluit: ‘We zijn ons aan het oriënteren, meer kan ik er nog niet over zeggen. Hetzelfde geldt voor verdergaande onderstelaanpassingen, want als er genoeg vraag naar is, kunnen we alles leveren. Voor dit moment zijn we echter bijzonder trots op wat we nu al bereikt hebben.’

Die trots lijkt terecht, want de witte Mito die voor ons staat, ziet er bijzonder gespierd uit. Ingetogen, zonder de fraaie Italiaanse lijnen geweld aan te doen. De in carrosseriekleur gespoten sideskirts lijken af-fabriek gemonteerd te zijn en de rode accenten geven de auto net dat vleugje frivoliteit dat hem boven het maaiveld doet uitsteken. Overigens, die achterspoiler: die is rechtstreeks afkomstig van Alfa Romeo en maakt deel uit van het optioneel leverbare sportpakket. Het is maar dat je het weet.

De ringen rondom de koplampen en de achterlichtunits heeft Savali in carrosseriekleur gespoten, terwijl de mistlampomlijstingen in de voorbumper nu zwart zijn. Dat maakt de auto visueel wat breder en zou, wat ons betreft, één op één door de fabriek mogen worden overgenomen. Het zwarte 18-inch Borbet lichtmetaal en de Eibach verlagingveren (-20 mm) zorgen ervoor dat de auto prachtig ‘vierkant’ op zijn wielen staat. De stickers op de deuren en op de voorruit zijn een kwestie van smaak en kunnen er vanaf. Af-fabriek is deze 1.4 T-Jet goed voor 120 pk, maar dankzij de Savali-aanpassingen ligt dat getal nu op 150. En dan hebben we het nog niet gehad over de koppeltoename van 50 Nm. Smullen voor de liefhebber.

Normaal gesproken kun je het verschil tussen ‘standaard’ en ‘getuned’ niet echt goed vergelijken, maar dankzij de DNA-knop (standaard in elke Mito) behoort dat nu ineens wel tot de mogelijkheden. Savali heeft er namelijk bij deze auto voor gekozen de ‘N’-stand ongewijzigd te houden en die 30 extra pk’s alleen te mobiliseren als de DNA-knop in de Dynamic-stand staat. En dus kun je naar hartelust heen en weer klikken, hoewel dat op papier leuker klinkt dan het in werkelijkheid is. Verkooptechnisch is Savali’s keuze een begrijpelijke, maar de mijne zou het niet zijn. Het probleem zit hem juist in die DNA-knop. Laat ik eerlijk zijn: in ‘N’ vind ik de Mito verre van aantrekkelijk. Het motorvermogen (120 pk dus) is beslist toereikend, daar ligt het niet aan, maar de besturing is in die stand simpelweg veel te licht. Er is geen enkele communicatie met de voorwielen, hetgeen resulteert in rafelige lijnen en onafgebroken corrigeren.

Pas in de ‘D’-stand komt er gevoel in de auto: de stuurinrichting werkt een tandje zwaarder, waardoor je de Mito ineens kunt plaatsen waar je hem hebben wilt. En je krijgt een giftiger gasrespons en een minder actief stabiliteitssysteem op de koop toe. Een stuk lekkerder dan ‘N’, waar je eigenlijk alleen in stadsverkeer profijt van hebt. Constant in ‘D’ rijden dus? Helaas, dat is niet mogelijk. De auto start standaard in ‘N’ en boven de 110 km/u kun je niet meer naar ‘D’ schakelen. Tamelijk vervelend, zéker als je bij die snelheid een tussensprintje wilt trekken en je dringend behoefte hebt aan alle 150 paarden aan het werk. Er zit dan niets anders op dan de snelheid terug te laten zakken, naar ‘D’ te schakelen en opnieuw te beginnen.

Maar dan krijg je ook wat. Die 150 pk’s zijn tamelijk serieus en de auto gaat ermee als vergif. De prestaties zouden vergelijkbaar moeten zijn met de 155 pk sterke Mito 1.4 T-Jet, ofwel de standaardsprint in acht seconden en een topsnelheid van 215 km/u. Vanwege het slechte weer tijdens de testperiode hebben we dit niet kunnen controleren, maar snel is deze Mito Savali zonder enige twijfel. Desgevraagd verklaarde Vermeulen dat het mogelijk is die 150 pk ook toegankelijk te maken in de ‘N’-stand. Neem van ons aan: dat wil je.

Over de wegligging valt weinig te melden, want deze Mito stuurt als elke andere Mito. Gewoon goed dus. De verlagingsveren zorgen ervoor dat de auto iets minder rolt over de lengte-as en dat is altijd prettig. In het grensgebied is er sprake van onderstuur, maar die grens ligt ver weg (je kunt met deze Mito ontaard hard de bocht om), het onderstuur kondigt zijn komst keurig op tijd aan en het valt eenvoudig op te lossen door gas los te laten. Toch is er nog wel een kanttekening te plaatsen. De combinatie wielen-veren-dempers staat in dit geval, om het heel voorzichtig uit te drukken, niet garant voor veel comfort. Of in begrijpelijker Nederlands: de Mito Savali is spijkerhard geveerd, op het onaangename af. Een typisch geval van ‘wie mooi wil zijn, moet pijn lijden’, want de auto is ook nog eens bijzonder spoorgevoelig. Terug naar 17-inch of een schroefset lijkt de oplossing, maar is ook nu weer een kwestie van smaak. En van financiële speelruimte.

Wat dat laatste betreft sluiten we af met goed nieuws. Voor het hele tuningpakket, zoals dat op deze Mito zit, vraagt Savali inclusief BTW, montage- en spuitkosten € 2.895. En dat is zéér scherp te noemen.

(Dit artikel verscheen eerder in Auto & Tuning, alsmede in Het Klaverblaadje – kwartaaluitgave van Stichting Club van Alfa Romeo Bezitters)