Reportage: Nissan 350Z Challenge – Hellendoorn Rally

Onlangs maakten we kennis met de Nissan 350Z Challenge; de kakelverse, door Biesheuvel Autosport ontwikkelde rallycup. Lijdend voorwerp van dat verhaal was de auto van coureur Antoine Biesheuvel en navigator William de Graaf. Maar hoe spectaculair de rijervaringen rondom het Brabantse Nieuwendijk ook waren, de natuurlijke habitat van de rally-350Z zijn klassementsproeven. En dus maakten we een afspraak om de auto ‘live’ aan het werk te zien. Tijdens de Hellendoorn Rally was het zover.

Het is half acht in de ochtend, als ik op zaterdag het serviceterrein in Rijssen op wandel. De Hellendoorn Rally, de 29e editie alweer, is gisteren al van start gegaan, maar een drukke agenda weerhield me ervan om eerder aanwezig te zijn. Toen ik mijn auto parkeerde, verwachtte ik een drukte van belang aan te treffen, maar daarvan is geen sprake. Sterker nog, er is geen rallyauto te zien en het hele servicepark lijkt te zijn uitgestorven. Verbaasd loop ik rond. Waar is iedereen? Ben ik te laat en is de tweede rallydag al in volle gang? Ik loop naar de trailer van Biesheuvel Autosport, mijn gastheer voor vandaag, en tref daar Nico Biesheuvel, de pater familias van het bedrijf. Coureur Antoine en zijn – tijdelijke – navigatrice Astrid de Geus zijn nergens te bekennen. Naast de trailer staat een BMW 3-serie Touring, waarvan de achterklep opengaat. Een medewerker van het Vitron rallyteam, dat ook de Nissan van Antoine Biesheuvel runt, laat zich uit de laadruimte glijden en wrijft zich de slaap uit de ogen. Kennelijk heeft hij in de auto de nacht door gebracht. Tot zover de glitter and glamour van de vaderlandse autosport.

Met een dampende kop koffie in de hand, nog een beetje rillend van de vroege ochtendkou, laat ik me door Nico bijpraten. ‘Ze zijn de auto ophalen. De eerste proef van vandaag begint om half tien en de auto’s mogen pas om acht uur het parc fermé verlaten. Óver een half uurtje zullen ze er wel zijn. Neem maar vast een broodje, want het wordt een lange dag.’

Gisteren zijn zes klassementsproeven verreden, het merendeel in het donker. Antoine, die aan de leiding gaat van het 350Z-kampioenschap, heeft ogenschijnlijk een prima dag gehad. Hij staat tweede in zijn klasse en 35e algemeen; niet verkeerd in een deelnemersveld van negentig auto’s, waaronder elf dikke WRC’s. Voorafgaand aan ‘de Hellendoorn’ had Antoine de stille hoop dat hij tijdens dit evenement het kampioenschap veilig kon stellen, maar gastrijder Stig Andervang gooit een beetje roet in het eten. De inmiddels 51-jarige Zweedse rally-legende (winnaar van de Hellendoorn Rally in 1984 met een Ford Escort RS 1800, en in 1986 met een bloedsnelle Groep B Ford RS200) voert op dit moment het 350Z-klassement aan en snoept daarmee belangrijke kampioenschapspunten van Antoine af. Maar zoals altijd in de sport, geldt ook nu: de bal is rond en Parijs is nog ver. Ofwel: to finish first, you first have to finish. Er kan vandaag van alles gebeuren.

Net zoals gisteren. Theo van den Berg parkeerde zijn Nissan in een sloot, wat een definitief en vroegtijdig einde betekende van zijn overwinningsaspiraties. Bij de 350Z van Dirk Garvelink begaf de achteras het, maar hij kan vandaag – dankzij het Rally 2000-systeem – gewoon weer meedoen. Ook Antoine werd op vrijdag niet gespaard. De software van de nieuwe sequentiële versnellingsbak vertoont kuren (schakelen zonder koppelen lukt niet) en dat kost tijd. Bovendien moest Antoine enorm wennen aan de nieuwe remmen op zijn auto. Om meer gevoel in het middelste pedaal te krijgen en om het veelvuldige blokkeren tegen te gaan, heeft het team de bekrachtiging verwijderd en remblokken met een andere samenstelling gemonteerd. En dat ging niet zonder slag of stoot. Antoine, later die ochtend: ‘Ik was meer bezig met de bediening van de auto dan met het rijden. Geen concentratie, en ik hoorde dan ook nauwelijks wat Astrid tegen me zei. Dat heeft me de eerste drie proeven gekost. Ik snap er dan ook niks van dat ik toch nog tweede sta. Nou ja, dat Theo en Dirk zijn uitgevallen helpt natuurlijk, maar toch. Hoe het nu gaat? Ik ben er weer, hoewel die bak nog steeds niet lekker werkt. Andervang kan ik niet meer bijhalen en Dick Bloemdaal is ook bijzonder sterk. Ik rijd vandaag op uitrijden. Als ik tweede of derde word, ben ik tevreden en doe ik prima zaken voor het kampioenschap.’

De stilte wordt doorbroken door het geblaf van de eerste auto die het servicepark binnenrijdt. De dag is eindelijk echt begonnen. Om 08.55 uur arriveert Antoine met zijn auto bij de Vitron-tent. Onmiddellijk gaan de monteurs aan de slag. Gisteravond, na afloop van de laatste proef, mocht er niet meer gesleuteld worden. Eventuele reparaties en aanpassingen zullen dan ook nu, vlak voor het begin van de eerste proef van vandaag, moeten gebeuren. Geconcentreerd wordt er gewerkt. De lampenbak wordt van de motorkap gehaald en de remmen worden gereinigd. Antoine sleept met nieuwe banden en haast zich vervolgens met een laptop naar de tent van Dirk Garvelink. De versnellingsbak-software van Garvelink werkt vlekkeloos en Antoine mag die gebruiken. Dat zien we in de Formule 1 niet zo gauw gebeuren, dat Ferrari computerdata uitwisselt met McLaren. Het tekent de vriendschappelijke sfeer in de Nissan 35OZ Challenge.

Na een half uur klikken Antoine en Astrid hun gordels vast en brengen de V6 tot leven. In de voor het publiek afgesloten tankruimte krijgt de auto M85 biobrandstof toegediend, waarna er koers wordt gezet naar de start van KP7, de eerste klassementsproef van vandaag. Om 10.00 uur is het servicepark ineens weer doodstil. Alsof er een knop is omgedraaid. Alle auto’s zijn onderweg en op de paddock keert de rust terug. De rijders doen twee proeven alvorens ze weer voor service binnenkomen. Anderhalf uur wachten. Tijd voor een broodje, een kop koffie en wat rondwandelen – meer is er niet te doen. De deelnemers zijn de hele dag hartstikke druk, maar voor de mensen ‘achter de schermen’ is het vooral een kwestie van geduld hebben. Wachten op wat komen gaat, met op gezette tijden een stress-piek. Hier en daar zie ik iemand onderuit gezakt een dutje doen. Nu kan het nog.

Wachten wil echter niet zeggen dat je niet op de hoogte kunt blijven van wat er op het wedstrijdparcours gebeurt. Via Rallytiming.nl zijn het klassement en de gereden tijden in real time te volgen en overal zie ik dan ook mensen met laptops en smartphones in de weer, soms zelfs met de webpagina’s geprojecteerd op grote televisieschermen. Mijn interesse gaat vooral uit naar Antoine. Op KP7 lijkt alles volgens plan te zijn gegaan, getuige de keurige derde plaats achter Andervang en Bloemendaal. Maar op de volgende proef verliest hij een minuut. Er moet iets zijn misgegaan. Schade? Bij het team slaat de onrust toe.

Om 11.30 uur vertelt Antoine zijn verhaal. Hij heeft net de auto onbeschadigd teruggebracht, maar het ding zit van onder tot boven onder de blubber. Hele plakken vallen vanuit de wielkasten op het grondzeil. ‘Die eerste proef ging hartstikke goed. Gewoon lekker gereden, beetje op heel houden, maar dat is niet erg. Nee, die software van Dirk heeft niet geholpen, het koppelingsprobleem is er dus nog steeds. En daar ga ik me ook niet meer druk over maken. Maar die tweede proef… Man, wat een drama! Door de regen van afgelopen nacht zijn de bermen hartstikke zacht. De jongens vooraan, met hun vierwielaandrijving, hebben er geen last van en banjeren overal doorheen. Maar ze rijden wel alles kapot. En dan moeten wij er doorheen… Het was echt geen doen. Dit had niks meer met rallysport te maken, het was pure rallycross. Deze proef had de organisatie eruit moeten halen. We zijn een paar keer in de rondte gegaan en na de zoveelste spin stonden we ineens muurvast in de modder. Dat heeft ons zeker een minuut gekost. Nou ja, toen heb ik er maar een beetje een show van gemaakt. Ik bedoel, die proef was toch verprutst, dus heb ik alles maar zo dwars mogelijk gedaan. Heeft het publiek er ook nog wat aan.’

Terwijl Antoine aan een tosti knaagt, begint het te druppelen. Nieuwe Hankook regenbanden worden tevoorschijn gehaald, want dankzij alle dwarse escapades op KP8, zijn van de oude nat weer-rubbers slechts slicks overgebleven. Antoine staat peinzend naar alle drukte te kijken. ‘Stiekem heb ik wel een beetje heimwee naar mijn Talbot Sunbeam Lotus, mijn oude rally-auto. De Nissan is hartstikke mooi en zo, maar het is niet echt moeilijk om er hard mee te gaan. En dat is nu juist de charme van die Lotus: het is keihard werken in dat oude ding. Echt zweten geblazen. Maar de voldoening is enorm als je je kunt handhaven tussen al het moderne spul. Kijk naar die Ascona’s en Manta’s die hier rondrijden. Het is toch geweldig, als je daar sneller mee bent dan Evo’s en Impreza’s? Reken maar dat de kerels in die oude gebakjes plezier hebben.’ Zijn toekomst binnen het rally-wereldje is nog onduidelijk: ‘Dit is mijn eerste jaar in de Challenge en ik doe al meteen mee om de titel. Dat lijkt me voorlopig niet verkeerd. Over wat hierna komt, wil ik nog niet nadenken. Geen WRC-auto in ieder geval. Ik heb een keer een rally in een Lancer Evo gedaan en daar vond ik weinig aan. Het gaat allemaal zó makkelijk. Nee, geef mij maar een achterwielaandrijver. En de 350 is een dijk van een auto. Er gaat gewoon nooit iets stuk. Echt ongelofelijk.’ Navigatrice Astrid geeft het vertreksein. Nog even tanken en dan is het tijd voor KP 9 en 10. Het is 11.55 uur.

Een kleine twee uur later laat Astrid zich breed grijnzend uit de auto vallen. ‘Die laatste proef ging helemaal geweldig! Antoine hield zijn kop erbij, was geconcentreerd, alle combinaties klopten… Echt lachen dit.’ Desondanks verandert er in het klassement van de 350Z Challenge niks. Stig Andervang, met naast zich André Schoonewolf, is per kilometer minstens een seconde sneller dan de overige Challenge-deelnemers. Dat Dick Bloemendaal en Antoine Biesheuvel afwisselend de tweede tijd neerzetten, is leuk voor de statistieken, maar doet niks af aan het feit dat de Zweedse oudgediende vandaag iedereen een lesje leert. En dat hij gewoon meedeelt in de punten mag dan een beetje vreemd zijn (over het algemeen doen gastrijders alleen mee ‘voor de eer’, zodat zij geen invloed hebben op het verloop van het kampioenschap), maar ook een vaststaand gegeven. Iedereen zal het ermee moeten doen. Antoine staat derde in het Challenge-klassement en heeft zich er bij neergelegd dat dat op dit moment het maximaal haalbare is.

Erg veel tijd om te praten heb ik niet, want ik wil nu wel eens de auto’s daadwerkelijk in actie zien. En dus stap ik in een pendelbusje, dat me naar een plekje langs het parcours van KP 12 brengt. Het uitzicht is veelbelovend, met twee haakse bochten en een stukje onverhard, maar ook hier is het wachten geblazen. Niet zo vreemd, want KP 11 is nog in volle gang. Maar het feit dat de start van KP 12 vervolgens een half uur vertraging oploopt, helpt ook niet echt. Gelukkig schijnt de zon en staan we met een man of tien ontspannen te keuvelen. En via mijn telefoon kan ik het verloop van de proef volgen. Wederom een derde tijd voor Antoine. Die ik even later, op vijf meter afstand, magistraal driftend door de eerste ‘haaks rechts’ zie komen. Wat een spektakel. Om nog maar te zwijgen van het geweld van de WRC-auto’s, even daarvoor. De klappen uit de uitlaten bij gas-los voel ik tot in mijn borstkas. Fantastisch. Met dank aan het anti-lag-systeem bij die auto’s, dat ervoor zorgt dat de turbo op toeren blijft.

Weer terug in het servicepark neem ik afscheid. Dezelfde drukke agenda die mij ervan weerhield om gisteren aanwezig te zijn, dwingt mij nu tot een vroeg vertrek. Om vier uur in de middag stuur ik het parkeerterrein af. Voor mij rijdt een Ford Focus WRC, die op weg is naar de start van KP 14. Jaloers kijk ik hem na, als ik de oprit naar de snelweg neem. Wat zou ik graag in die auto zitten. Zij hebben nog een paar uur spanning voor de boeg, want de eerste deelnemer wordt pas om 20.00 uur aan de finish verwacht. Hun teamleden zullen zich warm moeten zien te houden in het servicepark en wachten op nieuws van hun coureur. Wachten. Dat was het sleutelwoord vandaag. Maar desondanks heb ik me geen seconde verveeld. Binnenkort maar weer eens op herhaling. Oh, je wilt nog weten hoe het Antoine en Astrid is vergaan gedurende de rest van de rally? Precies zoals Antoine al voorspelde: derde in het Challenge-klassement (31e algemeen). Met een beetje geluk komende rally het kampioenschap op zak.

(Dit artikel verscheen eerder in Auto & Tuning)